| |
Απλωσε το χερι
τραβα με απ το σκοταδι
τωρα που το νημα εχει κοπει
και το φεγγαρι εχει σβησει
εξω απ το κελι
θαλασσες και χιλια κυματα
μα η ψυχη μου θυματα
δεν εμαθε να προστατευει
και οσοι τραβουν τα νηματα
γελανε με τα αισθηματα
πριν σου περασουν στο λαιμο σκοινι
Αδεια μου ψυχη φοβαμαι
φτερα απο κερι θυμαμαι
και εχω πεσει χιλιες φορες
μα παντοτε κοιμαμαι
σαν να μαι μικρο παιδι
δεν εχω αλλα αισθηματα
βουλιαξανε στα κυματα
τραβηξανε στο πατο τη ψυχη
αδειο το σπιτι αστερι μου
και ας ηταν απ το χερι μου
να φτιαξω τα παντα απ την αρχη
οσο ποναω
μετραω
τα ψεματα κραταω
να μου τα λεω στα ονειρα
για να κρατιεμαι στη ζωη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
