| |
Πόσα άστρα έσβησαν
την ώρα που κοιμόμουν,
και πόσες νύχτες ξέχασαν,
να σβήσουν τον καημό μου...
Τα χελιδόνια πέρασαν,
χωρίς να λογαριάζουν,
πως κάθε φτεροκόπημα,
μετρούσε η καρδιά μου.
Δεν ξέρουν ότι ζύγιζα,
μονάχα όσο αυτά,
μονάχα πως περίμενα,
να πουν έλα σε μας.
Τη σκόνη γλύφω στα φτερά μου,
χωρίς πλέον να ξέρω το γιατί,
δε χτύπησε ξανά πιο γρήγορα η καρδιά μου,
δεν κελαηδάει πλέον το πρωί.
Μα ξαφνικά μου μίλησε το χρώμα,
που είχε καλυφθεί με τον καιρό,
και μου είπε είμαι η άνοιξη στο σώμα,
και χτυπά τα φτερά να σηκωθώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
