| |
Τα τρένα πάντα έκλεβαν την παράσταση
Ο ήχος τους, η ταχύτητα, το κυνήγι των εικόνων... Διασχίζουν πλαγιές, κάνουν χάζι στους γκρεμούς, κρύβονται σε τούνελ, σφυρίζουν αδιάφορα σε γέφυρες, και σ'οδηγουν στης διαδρομής το άγνωστο, μέχρι τη στιγμή που θα την φτάσεις, κάθε φορά που γίνεσαι θριαμβευτής ερευνητής της φύσης.
Με ήλιο, με βροχή χιόνια και καταιγίδες, σιδερένιο φίδι με μεγάλα μάτια, τρέχει σφυριζοντας, κι εσύ... Στέκεις πάνω του νικητής στα λάφυρα της πεθυμιας σου..
Σκέψου στις διαδρομές τι σου χαρίζουν...
Όνειρά κι ελπίδες σαν σε πηγαίνουν να κατακτήσεις τη ζωη
Χτυποκαρδια του έρωτα σαν σε κατεβάζουν στον τόπο της αγάπης...
Δάκρυα και στεναγμο στου χωρισμού το διάβα, όταν θα πρέπει να σ'οδηγησουν στη φυγή...
Βαγόνια για όλες τις τάξεις, για όλες τις καταστάσεις ζωής.
Καμμια φορά σέρνουν και βαγόνια που δε φτάνουν ποτέ στο τέρμα της διαδρομής, της φαντασίας, του ονείρου....
Σε πετούν έξω, κοβοντας αναπαντεχα, αυτές τις στροφές του ταξιδιού σου...
Άδοξα... Χωρίς τιτλους και προσφωνήσεις...
Χωρίς καν να σου αναγγειλουν πιος ειν'ο επόμενος σταθμός
Είτε με θλίψη, είτε με χαρά πάντα έκλεβαν την παράσταση σ' αυτό το θέατρο της ζωής..
Και μετά....
Γεμίζουν τα μάτια....
Τρέχουν τα δάκρυα βροχή....
Κ. Λ. Ιnokrini. 2_3_21
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
