| |
δυο χερια μ ενα απροθυμο ρυθμο
βαθια μες την ψυχη μου ριζωμενο
σκαλιζουν της ζωης το πεπρωμενο
την σταση , στον επομενο σταθμο
στο σακο της ζωης οι αναμνησεις
αναλαφρες και ποτε φορτικες
μικρες μα και μεγαλες κατακτησεις
στις τσεπες ειναι τωρα δανεικες
ο ηλιος στο κορμι μου πιο καυτος
ο αερας στα πνευμονια καθαρος
στα ματια ο οριζοντας ασμαινει
της δυσης τη σκια τη λυπημενη
παλευοντας να βρω ισορροπια
σ αυτη την ταραχωδη ακινησια
ταυτοτητα προσδιδω κι αριθμο
στην πυλη που οπως μπηκα θε να βγω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
