| Δυο γραμμές με χίλιες λέξεις
κάποιο νόημα δεν βγάζουν,
ίσως επίτηδες για να μην καταλάβεις
όλα αυτά που με τρομάζουν.
Δυο ρολόγια σ΄έναν τοίχο
χρόνος μπρος και χρόνος πίσω,
ίσως επίτηδες για να μην καταλάβω
τούτον τον ήχο της απόλυτης σιωπής.
Δύο σύμπαντα παράλληλα
ό,τι κι αν είχες να μου πεις
δεν το ακούω, δεν σε βλέπω,
μόνο στέκομαι και αφουγκράζομαι
τη σκόνη των χαμένων αστεριών
να χτυπά στο τζάμι του παραθύρου
όπου κάποτε καθρεφτιζόμασταν.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|