| |
Σαν πλανευτούν τα μάτια μου μες στον βαθύ αιθέρα
Και με καλέσει ο ίσκιος τους στο λογισμό σου πίσω
θα σκύψω ακέριος μες στο φώς που φέγγεις την ημέρα
Την ποθητή μορφή σου στο σώμα μου να καθρεφτίσω
Κρύο σαν κρίνο μέτωπο δροσιά που κρουσταλλιάζει
Σ’ανέμους μέσα καφτερούς σε πάγο,σε βροχή
Απο τη φτέρνα ως τη κορφή με κρυφαναγαλλιάζει
Βαθιά μου θρέφει δύναμη, κι αγάπη περισσή
Γλυκές φωνές το νού μου πλημμυρούνε
Κι απ’την ανατολή ως τη δύση γελούν οι ουρανοί
Όμορφα λόγια μέσα μου σαν όνειρο αντηχούνε
Κι η ζωή μου ολόβολη με κάθε ανθό ανθεί
Στάζει γλυκά το δάκρυ,του καυμού μου μυστικά
Του είναι μου όλα πια απορούνε,μα δεν ραγίζω
Τόσο γαλήνια έρχεται απο ψηλά ,τ' αφήνω να κυλά
Για νάχω αφορμή τον έρωτα σε σέ να ιστορίζω
Μπροστά σου στέκω ολάκερος το φώς σου με τυλίγει
Κι όλο χτυπάει το σπλάχνο μου αβάσταχτος παλμός
Μαντεύω τη λαχτάρα , αιφνίδια μέσα μου ανοίγει
Κρυφή με ζώνει νόηση και η καρδιά μου ....τρανταγμός
Απο σιμά σου πια δεν φεύγω δεν τόχω για σκοπό
Κι αν κλείσουνε τα βλέφαρα και η ζωή μου δύσει
Κι αν είναι μερτικό μου μακρυά σου να χαθώ
Πάλι δικό σου δρόμο θάχει η ψυχή γαλήνια να βαδίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
