| |
Περνάει ο χρόνος
ένα αλάλλητο πουλί στην στερεμένη βρύση
δίχως ελπίδα για να πιεί
απ' τη βελόνα μια κλωστή
θαύμα το σύννεφο που περιμένω , πόσο αργεί
ζυγώνει η δύση
Αχνή ανάσα λέγει
κακό ταξίδι κάνει ο ένας
να είχα ένα μικρό τρανζίστορ
σωπά η σελήνη η θεομήτωρ
κι ακούω τους πόνους της, ως της γέννας
μα όπως το δάσος διασχίζω
επάνω - επάνω στη ραφή
φωτιά μυρίζω
επιγραφή
βρίσκω λιπόθυμη μια αγάπη
θα της μιλώ από ντροπή
τα δέντρα ήσαν επισκέπτες
μα τα άλογα είχαν κέντρο τη ζωή
τα κόκκινα καύκαλα των τριαντάφυλλων
στης νύχτας κάτου το γυαλιστερό δρεπάνι
ένα ανοιξιάτικο φουστάνι
στα χρόνια μου, μετρώ μια αγάπη
και ένα φιλί που σε φυγή ετράπη…
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
