| |
Είναι λυπητερό να κοιμάμαστε.
Γιατι οσο και αν προσπαθούμε, ποτέ δεν βρισκόμαστε.
Τί κι αν είμαστε εδώ ξαπλωμένοι αγκαλιά;
Όταν θα κοιμηθώ δεν θα σε βλέπω πια.
Τί κι αν κρατάς το χέρι μου σφιχτά;
Όταν θα κοιμηθείς κι εσύ, δεν θα με νιώθεις πια.
Δεν θα μπορώ να νιώσω το κορμί,
Ούτε τη ζεστασιά σου, ούτε καν το φιλί.
Κι εσύ δεν θα μπορείς να νιώσεις την καρδιά
Που θα χτυπά για σένα τόσο απαλά.
Δεν θα σε νιώθω, ούτε κι εσύ εμένα.
Θα έχουμε χαθεί στου ύπνου μας το ψέμα.
Δεν θα μπορείς να πείς τι είναι αληθινό,
Γιατι θα’σαι χαμένος στο δικό σου όνειρο.
Ούτε κι εγώ θα ξέρω αν είμαι ζωντανή,
Θα βρίσκομαι σε μέρη που δεν θα’χω ξαναδεί.
Ένα πράγμα ξέρω μόνο,
Περνάμε μόνοι μας του ύπνου μας το δρόμο.
Τί κι αν την υπόλοιπη ζωή τη ζήσουμε μαζί;
Όταν η νύχτα πέσει και ο ύπνος μας θαρθεί,
Θα βρεθούμε σε κόσμο μοναχικό.
Και ας νομίζουμε πως κρατά μονάχα ένα λεπτό.
Τί είναι ο ύπνος που μας κυριεύει;
Είναι μέρος της ζωής για να μας ζωντανεύει;
Πιστεύω πως είναι μια παύση, μια διακοπή
Απ’τις ανησυχίες που μας φέρνει η ζωή.
Μποερεί να μην τα ξέρεις ολα αυτά,
Μα, και μαζί να είμαστε, κοιμόμαστε χωριστά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
