| |
απο μια φορα κι εναν καιρο...
δεν μπορω να μιλω
για ''αγαπη''
εξον απο την ψευδαισθηση της,
αν δεν δινω στεγνα τα κολπα
της αυταπατης
τα οπλα της δολια
αν αγκαλιαζω..
αγνωστη λεξη
που ποτε δεν θα αναγνωρισω
που δεν ξεχωρίζω σκοπιμα
την ελξη απο την εξη..
την θεληση χαραμίζοντας..
αυτουσια η μαγεια της αγνη
δεν συνηθιζεται στους οριζοντες
όσο και να προχωρω
αυτή
''αγαπη'' λυτη
-με όσα καγκελα και πυρα ζωσμενη-
ετσι κι αλλιως αδιαλυτη
βγαινει μπροστά στο μενος ''μου''
μερα αγαπης -και- σημερα
και μον' ημερα πραγματι
τα αγρια
δεν χτυπανε στην πλατη
ουτε με τα ματια
μερα αγια -και- σημερα
στην τοξικοτητα
-στον άνθρωπο-
που μαστιζει τον αερα
και αγριευει ατοφια
ο καιρος
-το ένα-
το σκοταδι και το φως
το ζήτημα ζωης και θανατου
η ακαταλυτη σχεση
και λυγίζω...
ζει απο την αρχη...
ό,τι αδιαχωριστο στην συντριβη του
ξανα και ξανα
αρχη του αυτή η μερα
μονακριβη αρχη μου..
δεν γνωριζει τι θα πει αδοξα
δεν γνωριζει τι θα πει ματαια
ο κανενας
απο την σαπιλα διαχωρισμενος
όντας μερος του θωρωντας την' προσθετο
-θαλερος στην φυσικη φθορα-
με καθε του καθρεφτισμα
απο μια φορα κι εναν καιρο
η αναγεννηση...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
