| |
Κινείσαι ,
σαν σταγόνα της βροχής , σαν τελευταία στο ποτήρι,
Καλοκαίρι ανασταίνεις την κρύα πανοπλία του αέρα ,
χειμώνα εσύ την αφοπλίζεις , ζεστασιά απο μετάξι στο κορμί της πάνω αφήνεις.
Την άνοιξη τη συναντάς σε ενα παλιό σου στέκι , και τη γεμίζεις με φιλιά.
Κινείσαι ,
μες το μυαλό του φθινοπώρου μπερδεύεις τισ πορείες , και
όνειρα γλυκά γνωρίζεις σαν να τανε μικρές κυρίες.
Κινείσαι ,
οι εποχές περνούν κι αφήνουν την πνοή τους , 'υπαρξη , στριφογυρίζεις ,
λυσαλέα ,
στου ανέμου τη ματιά και συγκρατείσαι!
Κινείσαι ,
και χορεύεις με ανυπόταχτη λατρεία ,
υφαίνεις μουσική στου ονείρου την ανία.
Στα σύννεφα μπογίες αφήνεις , και προσκλητήρια λευκά
στα
αόρατα τα λάθη δίνεις.
Παραισθήσεις τιθασεύεις , σε ερήμους ζωντανές ,
ωκεανούς εσύ γυρεύεις.
Κινείσαι ,
σε παραλογισμούς και σε συλλογισμούς τις χειροπέδες βάζεις ,
όλο μορφή και κίνηση στου πάθους τον αλόγιστο εγωισμό αλλάζεις.
Κινείσαι ,
και σε ψάχνει η συν'ηθεια στις γειτονιές...
κρύψου ξανά στης χειμερίας νάρκης τις
ευφάνταστες σπηλιές!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
