| |
ατάραχα βυθίζομαι στην όψη της μορφής σου
κι ο πόθος μου στο βύθισμα γυμνήτης
η σάρκα δεν βουβαίνεται πιστή της εντολής σου
τις φλέβες της γεμίζοντας θεριεύει καταλύτης
φουσκώνει,νάμα χύνεται μέλι η πλημμύρα
λυμένοι όλοι στα σώματα οι στέρεοι αρμοί
κι ανάγυρτη η ψυχη αγάλι βάφεται πορφύρα
μεστή κι ακαταπόνετη στην άπειρη σιωπή
Για λίγο,ακόμα λίγο ώσπου πλέρια να γλυκοροδίζονται
όλα τα μέσα μας και να σαλεύουνε τερπνά
κι αν οι κρυμμένοι οι θησαυροί περσότερο φλογίζονται
απείραχτη και κρύα αναπαύεται η καρδιά
μαζεύοντας κι ανοίγοντας διάπλατο φτερό
μαζί μας πια χεροπιαστός χορεύει κι ο έρωτας αντάμα
συρμένος μες στο βλέμα μας κι ως πρώτος στο χορό
ψηλά κρατάει στα χέρια του τη βίγλα και το θάμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
