| |
| | Μαβιά αμαδρυάδα |  | | | Καλημέρα σε όλες και σε όλους. | | |
Το
φως
χυμά
γαλάζιο
στα κλώνια μέσα,
τ' ανθάτα της μελικουκιάς,
και σε μαβί, που αγαπάς, παίρνει ν' αλλάζει...
Μπορεί να φταίει ο ανθός, μπορεί που διάλεξες, σιμά του, να στρεχιάζεις…
Και
δεν
μπορώ,
μια θύμια,
από τους θρύλους.
ν’ αρπάξω, τους πανάρχαιους,
μια στόριση για το ωριό δεντρί, να κλείνει,
παρά, των βόρειων, μια, πως από τέτοιο τάχα κρεμάστηκε ο Ιούδας…
Μα
‘γω
ποτές
προδότης
γλυκιάς αγάπης,
στα καρδιοφύλια μας π' ανθεί,
θεληματάρικος δεν πρόκειται να γίνω...
Χροιές, να μου δείχνεις, της κορμανθίας, απλά και μόνο για την εμορφιά τους…
Δε
θα
κρυφτώ,
ωστόσο...
Να γίνει θρύλος,
θα 'θελα η αγάπη μας,
το υπαρχτό που με τα νείρατα μπολιάζει…
Τότες, μπορεί, μαβιά αμαδρυάδα, μιτάρια των παραμυθιών να σιάζει...
Υ.Γ.
Οι συλλαβές της καθεμιάς στροφής αποτελούν ακολουθία Fibonacci: Fn = Fn-1 + Fn-2 με F0 = 0 και F1 = 1
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
-Ειρήνη-
17-04-2023 @ 08:41 | Αυτή είναι πιο εύκολη, professorark, άμεσα κατανοητή. Τέλειο το ποίημά σου! Ζητάς μια αγάπη-θρύλο... πέρα από τα ανθρώπινα... και τη δένεις εύστροφα με το δέντρο, ένας νέος θρύλος, να βασίζεται σε κάτι όμορφο για ν' αντικαταστήσει αυτόν που ήδη υπάρχει με τη λάθος βάση... "μιτάρια των παραμυθιών": τι υπέροχη έκφραση! Μια νεράιδα που υφαίνει παραμύθια... | | Κων/νος Ντζ
17-04-2023 @ 10:01 | Μπράβο, ωραίο και πανέξυπνο! | | koyloykakoselias
17-04-2023 @ 10:45 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
