| |
Μετά τα μεσάνυχτα ένιωσα πίσω μου να υπάρχει μια σκοτεινή φιγούρα, παραξενεύτηκα. Στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη και βούρτσιζα τα δόντια μου αλλά στον καθρέφτη δε φαινόταν τίποτα. Ήταν μια σκούρα φυσιογνωμία, ο Φραντς Κάφκα σε ολόγραμμα του 1924.
Με συμπάθησε φαίνεται κι επέστρεψε, ύστερα από το νυχτερινό περίπατο που κάναμε στην Πράγα εκείνη την υγρή μακάβρια νύχτα όταν τον συνόδευσα στο αναπαυτήριο του.
”Με φοβάσαι ; ρώτησε. Έλα ντύσου και πάμε ακόμη ένα περίπατο, βλέπεις δε γνωρίζω την πόλη σου και θέλω να με συνοδέψεις.”
“Που θα πάμε;” ρώτησα με δέος.
“Θάλασσα στη ζωή μου δεν είδα! Θέλω να τη γνωρίσω, ακούω ότι έχει αλμυρό νερό, φαίνεται περίεργο, ακούω για φουσκοθαλασσιές, για γλάρους για χρώματα της απόχρωσης του γαλάζιου.” Αυτά είπε ο μεταμεσονύκτιος σκοτεινός επισκέπτης και βγήκαμε στους έρημους δρόμους της πόλης, φτάσαμε στην ήρεμη παραλία.
Απογοητευμένος γύρισε το θλιμμένο ωχρό πρόσωπο και είπε:
“Δεν είναι γαλάζια, μαύρη είναι και θαλασσοπούλια δεν έχει, ούτε ψάρια μα ούτε και κύματα “ είπε απογοητευμένος.
Στην επιστροφή σε μια πλατεία αντίκρισε ένα κόκκινο σπίτι απέναντι από μια αρχαία εκκλησία και είπε : “Εδώ θα ήθελα να μείνω” .
“Μα είναι μακριά η Πράγα” απάντησα.
Ξαφνικά άνοιξε ένα πολυκαιρισμένο καφέ παράθυρο κλειστό τουλάχιστον για μισό αιώνα και πρόβαλε μια αξιοθρήνητη γυναικεία μορφή.
Ανεβήκαμε από τις ανοιχτές πόρτες στο μεγάλο σκοτεινό δωμάτιο που μύριζε μούχλα, στο κεφαλόσκαλο μας περίμενε μια παράξενη νεαρή γυναίκα που καθόταν σε ένα κόκκινο φθαρμένο καναπέ έχοντας δεξιά και αριστερά δύο κύκνους.
Πίσω από τη γυναίκα υπήρχε μια καδραρισμένη φωτογραφία της ίδιας γυναίκας με το Φράντζ, έμοιαζαν ταιριαστό ζευγάρι αλλά αρκετά καταθλιπτικό ήταν φωτογραφημένοι σε νεαρή ηλικία και οι δυο, αυτή φορούσε άσπρο πουκάμισο και ήταν καθισμένη σε μια καρέκλα, αυτός στεκόταν πίσω της όρθιος φορώντας γκρίζο σακάκι, άσπρο πουκάμισο και μαύρη γραβάτα.
Μας προσφώνησε μια πνιχτή φωνή σαν κραυγή ενώ κρύος αέρας φύσηξε ξαφνικά από το παράθυρο και τότε αναρωτήθηκα: “Τι γυρεύω εγώ εδώ πέρα, ανάμεσα στους πεθαμένους;”
Πετάχτηκα έξω από το κρύο και θλιβερό σπίτι τρέχοντας στους υγρούς κι ερημικούς δρόμους της πόλης σαν ξωτικό να βρω τον αληθινό μου εαυτό.
Ένα αιώνα τυραννιέται χωρίς να βρει γαλήνη ο συμπαθής φίλος μου, αλλά δύστυχος Φράντζ.
Θεσσαλονίκη 22 Απριλίου 2023
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
