| Τούτη η χωμάτινη
η σκάλα,
διαλύεται.
Κι` ας με ξέρει
χρόνια,
ξεκινάω το πρωί
πορεία,
πορεία σε κακοτράχαλο
δρόμο.
Στουρνάρια μυτερά
στα πόδια μου,
χώμα και λάσπη
σκόνη!!
ω θεέ μου πόση
σκόνη.
Τούτη η χωμάτινη
η σκάλα,
είναι δική μου
υπόθεση.
Δεν την ξέρεις
δεν την είδες,
την έχω κληροδότημα
πενήντα χρόνια.
Κι` ανεβαίνω, ανεβαίνω
θα φτάσω.
Στο λιβάδι με τις
παπαρούνες
και τ` άσπρα κρίνα,
θα φτάσω.
Μπορεί σήμερα
μπορεί αύριο,
μα θα φτάσω.
22-4-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|