| |
Άσπρα μου κύματα πουλιά
δείτε πόσο σας μοιάζω
σε τούτη δω τη σιγαλιά
δάκρυ, το δάκρυ στάζω.
Ειν η σιωπή τρομαχτική
νύχτα δίχως φεγγάρι,
ποιο είναι το τέλος, ποια η αρχή
και η καρδιά μου μπάζει.
Κύματα, χίλια ένα σωρό,
δεν βρίσκω εγώ λιμάνι
δυο μπλέ κρινάκια καρτερώ
μοναχικό, μόνο τ` αλάνι.
Άσπρα μου κύματα πουλιά,
ένας ουρανός στο γκρίζο
κι` εμέ δεν έμεινε λαλιά
σαν την τρελή γυρίζω.
Να κόψω ένα βασιλικό
να κόψω λίγη βάγια
ν` αλλάξει τούτο ριζικό
μες σε φτωχά μουράγια.
Δεν θέλω πια να μιλώ
πέτρες, ρουμάνια, σύρματα
αφήστε μου ότι αγαπώ
άσπρα πουλιά μου κύματα.
Ξυπνώ πρωί, στέρφα ζωή
σ` είδα και σε φοβήθηκα
κι` έψαξα μια Κυριακή
μέσα στα δάκρυα κρύφτηκα.
Και δεν μιλώ, ότι αγαπώ
νύχτες δεν ειν δικό μου,
μόνο τις ώρες να μετρώ
να βρω τον εαυτό μου.
Και θέλω να φωνάξω
να βγω γυμνή στη βροχή,
μες στη πολύ συνάφεια να φυλάξω
εκείνο τ` άσπρο μου χαρτί.
24-4-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
