| |
ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΊΑ ΔΕΝ ΤΡΩΝ ΜΗΤΕ ΜΥΡΜΥΓΓΙΑ
Άφησα του τσιγάρου μου τη κάπνα ψηλά να πλανιέται
μήπως και βγει η ψυχή μου και ταξιδέψει μακρυά
να πάψει να τυρανιέται σ' όλη αυτή τη καταχνιά
με πίκρες σαν χειμάρους μόνη της να περιπλανιέται
Και αν αλλάξει ο καιρός και επανέλθει η ανθρωπιά
για να φάει και ο φωχός απ' το ίδιο το καρβέλι
αν χορτάσει και αυτός τότε ούτε καν θα τον μέλει
αν θα υπάρξει μες τη ζωή πίκρα πόνος η σκλαβιά
Τη δική μου περιουσία δεν τη τρών μήτε μυρμήγγια
ούτε καν η εξουσία με μπριλάντια και χρυσάφι
δεν θα έχει πια αξία όπως το καμένο θειάφι
χάνεται η ουσία αφού θα' ναι πάντα επίγεια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
