| |
Πώς ξεκινάς ένα τέτοιο θέμα... Λογικά από τη θέαση... Για να το αναλύσω περισσότερο, προσπαθώ να εξηγήσω μόνο αυτό που βλέπω γιατί, αυτό που δεν έχω δει, δεν το γνωρίζω... Άρα και είμαι ακατάλληλος για να το περιγράψω ή έστω, όχι ο πιο κατάλληλος...
Στην ουσία θα λέγαμε ότι δεν ξέρω την αλήθεια της κατάστασης ή του αντικείμενου... Μα κανείς δεν ξέρει την αλήθεια... Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω ρωτήσει "τι είναι η αλήθεια;" μου έχουν απαντήσει ή ότι είναι η έλλειψη της λήθης ή ότι είναι απόδοση του νοήματος της αλθείας (που έχει να κάνει με τη θεία φορά και δηλαδή τη συνέπεια της αρμονίας...)
Εγώ θέλοντας να σας εξηγήσω την αλήθεια, θα πάω ένα βήμα ακόμα και θα σκεφτώ ότι η αλήθεια είναι πληροφορία... Δηλαδή: Είτε μιλάμε για τον παλμό που δημιουργεί τη δόνηση στη μάζα, είτε για τον παλμό που δημιουργεί ήχο στον αέρα, μιλάμε πάντα για μία διακύμανση που με συγκεκριμένη αποκρυπτογράφηση δημιουργεί μία δομημένη πληροφορία...
Άρα η αλήθεια είναι κάτι που δυναμικά μπορούμε να το γνωρίζουμε... Ή όχι;
Θα εξηγήσω τον προβληματισμό μου περισσότερο... Αν κάποιος διαβάσει λίγη φιλοσοφία ή κάποιο θρησκευτικό κείμενο ή κάποιο επιστημονικό κείμενο θα βρει κάτι που είναι γενικά κοινώς αποδεκτό...
Ότι οι αισθήσεις μας σφάλλουν!
Εγώ το διάβασα από τον Αριστοτέλη στο "περί ψυχής" όπου εκεί χρησιμοποιεί τα εξής παραδείγματα για να το αποδείξει:
Ο άνθρωπος δεν έχει πολύ καλή όραση γιατί όλοι γνωρίζουν ότι ένα Γεράκι μπορεί να δει πιο μακριά από έναν άνθρωπο και να εστιάσει βλέποντας λεπτομέρεια σε αντίθεση με τις δικές μας δυνατότητες...
Η όσφρηση μας καθώς και η ακοή μας εύκολα φαίνονται ελλιπής αν συγκριθούν με τα σκυλιά πόσο μάλλον με άλλα ζώα που βασίζονται σε μία από τις δύο αισθήσεις.
Ούτε η γεύση μας είναι αρκετή πολλά ζώα τους αρκεί να αγγίξουν τη γλώσσα τους πάνω σε ένα αντικείμενο για να καταλάβουν αν είναι βρώσιμο αν είναι καλό για το σώμα τους και αν περιέχει δηλητήριο... Ο άνθρωπος κινείται απλά ανάμεσα στο γλυκό και το πικρό στο ξινό και το αλμυρό...
Και τότε είχε πει για την αφή ο Αριστοτέλης ότι δεν είχε βρει κάποιο ζώο με καλύτερη αφή από τον άνθρωπο μα παρατήρησε ότι οι πίθηκοι που έχουν αρκετά κοινή αφή με εμάς. Γι αυτο έχουν και την τάση να δημιουργούν κοινωνίες, έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κοινωνίες δημιουργούνται εξαιτίας της ανάγκης για επαφή (επί της αφής)
Παρόλα αυτά αν και έχουμε την πιο εξελιγμένη αφή, κατανοούμε πώς η πληροφορία που παίρνουμε είναι μέχρι ένα σημείο. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ της τέλειας λειότητας και μιας αρκετά καλής λειότητας... Επίσης οι θερμοκρασίες που αντιλαμβανόμαστε με την αφή υπάρχουνε μέσα σε όρια, αφού αν είναι αρκετά ζεστό ή κρύο το αντικείμενο κινδυνεύουμε με έγκαυμα.
Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι καμία από τις αισθήσεις μας. Δεν περιγράφει αντικειμενικά την πραγματικότητα. Κι αν τα ίδια τα μέσα, που παίρνουμε την πληροφορία μας δίνουν ελλιπείς πληροφορίες πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι έχουμε κατανοήσει σωστά αυτά που σκεφτήκαμε εμείς από την πληροφορία που πήραμε;
Θέλω να πω... πως είμαστε σίγουροι ότι η αλήθεια πού αντιληφθήκαμε είναι το γεγονός; Στο μυαλό μου ηχούν τα λόγια του Σωκράτη που στην απολογία του λέει για το χρησμό που του έδωσαν από τους Δελφούς... Και η κλασική του φράση "ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα".
Βλέπετε ο χρησμός τον ήθελε, τον πιο σοφό από τους ανθρώπους και ο ίδιος αυτό το κατάλαβε, λέει, η μόνη σοφία που μπορεί να έχει, είναι να ξέρει, ότι δεν ξέρει τίποτα! Να προσπαθεί να αναζητήσει μαζί με τον άλλον ακόμα και τα θέματα που αναζητούσε κάθε μέρα θέλοντας να μοιραστεί καινούργιες οπτικές και να συνδέσει περισσότερες πληροφορίες ώστε να καταλάβει περισσότερο αυτά που δεν γνωρίζει...
Αν σκεφτούμε ότι οι αισθήσεις μας σφάλλουν...
Ότι οι πληροφορίες που λαμβάνουμε είναι ελλιπής...
Δεχτούμε ότι σε κανέναν θέμα δεν είμαστε παντογνωστες του,
ακόμα και αν είμαστε οι πιο γνωστές, εν ζωή...
Τότε θα ξέρουμε μία μεγάλη αλήθεια...
Κι αν την ξέρουμε αυτήν, τότε ποιο το νόημα να μην αναζητάς το ίδιο το νόημα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
