| |
θ'αμολύσω το τραγούδι μου στον γαλαξία
Κι όμως πρέπει να προφτάσω και να ξεχωρίσω
Μου χρειάζεται μια ύστατη μαρμαρωμένη αξία
Τη λησμονιά ν'αντέξω το φώς να λησμονήσω
Τι ησυχία και περιμένω ν'ακουστεί η κραυγή
Που είναι η δική μου η ασύχαστη αγριεμένη
Ένα σημάδι της απόηχο κρατάει ως την αυγή
Σωπαίνον οι καμπάνες η μοίρα χαραγμένη
Τώρα πια πορεύομαι στις γειτονιές των ταμένων
Και την ανύποπτη φαντασία μου ζηλεύω
Το ανθρώπινο μου βάρος βαστάζω των χαμένων
Και σε ψάχνω στους λειμώνες που παραμονεύω
Κι όμως του μετά πρέπει να γκρεμμίσω τα τείχη
Το φώς για να γλυτώσω που ονειρευτήκαμε μαζί
Τότες θ'αξίζουνε και τούτοι οι διαλεγμένοι μου στίχοι
Για σένα μιλάω ,πάλι σε θέλησε η μικρή μου ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
