| |
Ανοίγω τα χέρια μου να φτερουγίσουν τα όνειρα
Με των πόθων μου τους αγέρες
Πάνω απ’ τις γαλάζιες των κόσμων τις γραμμές
Η σκέψη όπου ανυψώνεται και πλανιέται
Με θαμπώνει ο ήλιος του καλοκαιριού
Και ξεσκίζω τα πέπλα της σιωπής
Δοκιμάζω το τραγούδι της ξεγνοιασιάς
Για να τρυγήσω τις κορφές της μυστικής χαράς
Βουτάω στο κύμα του καημού είναι τέτοια η δροσιά
Γιατί ν'αφρίζει μπροστά χωρίς εμένα
Περνάει σιμά μου η κορυφαία ζωή
Και λαμπυρίζει όλη κλεισμένη στο χαμόγελό σου
Σκιρτάω με σκίρτημα σαν του μικρού παιδιού
Σκλαβώνεται και τρέμει ο μάταιος στοχασμός
Σηκώνομαι στα νύχια σαν μου χορεύει η πνοή
Να σ'αντικρυσω σαν ξεχειλίζει διάφανη η απαντοχή
Διψασμένος πια προμαντεύω που βρίσκεται η πηγή
Και τρέχω να πιώ πριν στερέψει το μέλι
Διαβαίνω στο δρόμο σου να δροσίσω τις μέρες μου
Ανήφορε του έρωτα ζυμωμένε με αίμα και δάκρυ
Όποιος ψάχνει να σε εντοπίσει ταξιδεύει βαθύτερα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
