| |
Είναι ατέλειωτα τα μίλια
Που ‘χει η δική σου ζήλεια
Ζω με τη μελαγχολία
Μέσα μου αμφιβολία
Μα δεν ξέρω τι να κάνω, η κατάσταση ν’ αλλάξει
Ό,τι και να έχω ζήσει, σαν κι αυτό, δε με τρομάζει
Είναι παγίδα η μοναξιά
Το βλέπω τώρα καθαρά
Από τη μια σε ηρεμεί
Μα θέλει και υπομονή
Υπάρχει κι άλλη μια πλευρά
Αυτή που κόβει τα φτερά
Σε γονατίζει στη στιγμή
Δε νιώθεις να ‘χεις αντοχή
Πώς ν’ αλλάξει αυτή η λύπη;
Η χαρά, να μη μου λείπει
Δεν υπάρχει πια η τύχη
Έχει υψώσει πάλι τείχη
Μα δεν ξέρω τι να κάνω, η κατάσταση ν’ αλλάξει
Ό,τι και να έχω ζήσει, σαν κι αυτό δε με τρομάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
