| |
Όλο και ξαναζωντανεύω
λευτερώνω τους πάγους
Με τα μεγάλα ερπετά
Και περιμένοντας χωρις να τρέμω
Που βγαίνουν οι μακελάρηδες
Στη θύμηση του ρημαγμένου.
Είδα ένα όνειρο,το νησί σωπαίνει πια
Αυτός ο κόσμος βουλιάζει
Ξύπνησα με ανακούφιση
Ίσως τότε επιζήσω
Άρχισα κιόλας να το κανω
Στην υγειά της λογικής
Αν πρέπει μόνος θα τα καταφέρω;
Δεν χρειάζεται ύφος να παιρνω
Ν'άλλαζε η νύχτα σε μέρα
Εκεί είναι το κλειδί
Θάμενα εκεί
Αν είμαι εκλεχτικός δε θα νοιαστώ
Εξάλλου δεν είμαι πια άρρωστος
Όταν μιλάω μαζί σου
Μιλώ ακριβώς όπως και η αλήθεια
Το νησί τώρα μεγαλώνει
Ώσπου να ξημερώσει
Έχω μια αγάπη στη Δύση
Σε μακρινά χώματα μια στέγη
Πολλή σοφία δε ζητώ
Μονάχα εμπιστοσύνη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
