| |
1. Λιόδρομο
Η αγάπη, τι είναι,
αν θα 'θελες να μάθεις,
να ξετάσεις θα 'πρεπε,
λιόδρομα μαβιά...
2. Γειτόνεμα
Πως το 'τσουζε, κομάτι,
για τον παπά μας, λένε...
Σιμοτινό τ' ανάμα,
με το μοσχάτο...
3. Ελπίδα
Ένα τσαγαλό κλαρί,
κάπου, μέσα στην καρδιά,
για κολύμβρι, π' αγαπώ,
θέλω να βαστώ...
4. Λειψάδα
Ψηλά είν' το φεγγάρι,
γοργά η νύχτα φεύγει,
μα, πουθενά εκείνη...
Σεβντάς στα σπόρκα...
5. Παρακάλι
Αχ, μη βαστάς, τίποτες
ενάντιο σ' έλόγου μου,
με νύχτας το φτάσιμο…
Τι θα νειρεφτώ;
6. Φέγγος
Σε φώναξα τουρκέτσι,
σε βάφτισα μολόχα,
κι ο Πεντεφάς στα τέλη...
Θα σε πω, φέγγος…
7. Μυρωδικά
Να φορείς βασιλικό,
στο αφτί, να σε χαρώ,
δυάσμο, για χειλιών γλυκών
μόσκο, να μασάς...
8. Δίψα
Αχ, μια γλυκιά της ματιά
είν' σαν κροντήρι νερού,
σε λάβρον ονειρεμό...
Δίψα δεν διώχνει...
9. Δεξιοσύνη
Αντάμικε Πηλείδη,
κι Ατρείδη ξυπασμένε,
τις Τροίες τις κουρσέβουν,
με την ξυπνάδα…
10. Ανέσεια
Κατώμερα δεν θέλει,
τον ήλιο δεν αγγίζει...
Μ' αητός του φτάνει που 'ναι,
στο μπλάβο, ρήγας...
11. Εκλογή
Μια δέσποινα διαβάζει
παράξενα κιτάπια...
Τους καντιντάτους πιάνουν
δρωτάρια κρύα...
12. Θρήνος
Και τους δαίμονες θρηνούν,
σαν καντήλι τους σωθεί,
μα, στης τέχνης, μοναχά,
σφαίρα μυστική...
13. Δράκοι
Δεν μπορώ να κοιμηθώ,
δράκοι είν' στην πόρτα μου...
Όμως, σκιάζομαι κι αυτούς,
νους μου, που γεννά...
14. Φτερωτά
Δεν υπάρχει τραγούδι,
θείο που τ' ονομάζουν,
που, αγνώριμο να 'ναι
στα πετούμενα…
15. Απόδραση
Η δόμνα που μου ζάρει,
μου δίνει υποσκέσεις,
που μοιάζουνε με σκέδια
για ν' αποδράσει…
16. Αζίνα
Η, που μου ζάρει, δόμνα
να καταλάβει πρέπει,
πως είναι της καρδιάς μου,
αζίνα λάβρη...
17. Μπάτης
Η δόμνα που λατρέβω,
θα πρέπει να το μάθει,
πως στην καρδιά μου είναι,
δροσάτος μπάτης...
18. Μόσκος
Η, που 'χω στην καρδιά μου
να το κατέχει πρέπει,
πως είν' εκεί για μένα,
μαγιάς ο μόσκος…
19. Συμβουλές
Βάστα για ελόγου σου,
τις σοφές σου συμβουλές...
Κάνει, η κατήχηση
τη ζωή μια σκια...
20. Λειψό
Χρόνος έμπαιδος, ποτές,
τον σεβντά δεν τον πουργεί...
Μες στο χρέϊ, κι αν παρθεί,
το φιλί, λειψό…
21. Παιδεμή
Ονειρέβουμαι συχνά...
Κι οι σβραχνάδες, παιδεμή...
Λάμιες σιάχνει το μυαλό,
με φτενή μαγιά...
22. Αχνάρι
Σκάλισα, κει, στο δέντρο,
τα δυο ονόματά μας,
σ' αχνάρι της αγάπης,
για ν' ανασαίνει...
23. Γραφή
Γραφή μου σα διαβάσεις,
μην την παραπετάξεις,
μα, έχε την μαζί σου,
σε τρεις βλογίες...
24. Αβάσταχτο
Ανταγιάντιστη μέρα,
όπως τόσες και τόσες,
που περνώ απ' την ώρα,
που σκορπίσαμε...
25. Δώρα
Δε μισώ πια τη νύχτα...
Έχει δώρα για μένα...
Σ' όνειρα φλογερά μου,
σε δεξιώνομαι...
26. Φύλλα
Τάχα, ποιός σκοτίζεται
για τα φύλλα δεντρικών,
σαν, πια, φρούτα τους γλυκά
έχουν σοδιαστεί;
27. Ποιητής
Ζω μες στον ονειρεμό,
τα σταλίκια υπαρχτού,
δύσκολα πολύ βαστώ…
Είμαι, λεν, ποιητής...
28. Καρδιά
Την καρδιά μου δεν ρωτώ
γιατί τόσο σ' αγαπά...
Για τα σένα σα μοχτεί,
δεν τηνε κεντώ...
29. Βροχή
Αποκιώνει Πεντεφάς,
σαστικός της βροχαριάς...
Και σ' αγάπη, λιοβολιά,
ήβρα, μοναχά...
30. Μανιφέστο
Το μανιφέστο, γράφω,
κάποιας τρανής αγάπης...
Κι άλμπας, ποιητάρης είμαι,
κι αηδόνι νύχτιο...
Υ.Γ.
Το dodoitsu είναι μια ιαπωνική ποιητική μορφή που αναπτύχθηκε προς το τέλος της περιόδου Έντο, η οποία έληξε το 1868. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ιαπωνικές μορφές, το dodoitsu δεν έχει περιορισμούς μέτρου ή ομοιοκαταληξίας, εστιάζοντας αντ' αυτού στις συλλαβές. Παρ΄ όλα αυτά, έδωσα μέτρο σε καθένα από τα παραπάνω στιχουργήματα.
Αποτελείται από τέσσερις στίχους, εκ των οποίων οι τρεις πρώτοι έχουν από επτά συλλαβές, ενώ ο τέταρτος και τελευταίος έχει πέντε συλλαβές. Συνεπώς, η φόρμα είναι 7-7-7-5...
Το dodoitsu εστιάζει συχνά στην αγάπη ή τη δουλειά, ορισμένες φορές με μια κωμική ανατροπή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
