| |
| | Στης ζωής μου το λανάρι |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά. | | |
Μέρες που περνούν
και χάνονται.
Σαν τις στάλες
της βροχής, από
τα χέρια μας.
Μέρες, σκοτεινιασμένες
μέρες.
Ποιος λυπάται
ποιος πονά
το διπλανό του
τούτες
τις μέρες.
Θεέ μου γίναν
τόσο αδιάφοροι
οι άνθρωποι.
Κλεισμένοι, μανταλωμένοι
μες τα τοιχεία τους,
τα δικά τους τοιχεία
τα δικά μας τοιχεία
και δεν λέει
να ξημερώσει.
Να βγούν φεγγάρια
κι` άστρα,
να απλωθούν χέρια
αγάπης.
Στης πλάσης μας
το απόλυτο
τίποτα
το μηδέν.
Μηδέν τα αισθήματα
μηδέν τα χρώματα
μηδέν τα
εσώψυχα μας,
όλα καρφιά
μες στη καρδιά μας.
Και ψάχνω και
γυρεύω
κάπου να πιαστώ,
λίγο δυόσμο να
κρατήσω,
λίγη αρμπαρόριζα,
ψάχνω και ψάχνω,
μια σταλιά θυμάρι
στης ζωής μου
το λανάρι.
30-5-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
koyloykakoselias
30-05-2023 @ 09:54 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλημερα Γεωργια | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-05-2023 @ 10:17 | ::theos.:: ::love.:: ::theos.:: | | Νταλαρομπασης
30-05-2023 @ 21:56 | ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
