| |
το περασμα του χρονου
και το πληρωμα του, ξαστερα και στερεα
δυναμωνει..
την διαθεση για αποστασιοποιηση απο μαζες-
μαριονετες, ομοιομορφες και αντιθετες μεταξυ τους.
την μεταφορα των οσων ενισχυουν την καταστολη
της ελευθεριας της υπαρξης, της συνυπαρξης
των πάντων, στην 'ληθη'. ενσυνειδητη αποτιναξη απο ψυχης.
απο οσο με θυμαμαι, αγαπουσα.
χαιδευα και εβλεπα παντου μονο σκυλους.
ακομη και που με δαγκωσε ενας παιδι
και με τρεχαν στο νοσοκομειο,
ηταν σαν μην συνεβη ποτε και τιποτα για μενα.
στην τελικη που φταιει το ζωον; πουθενα.
απο ενα σημειο και μετα, μεταξυ ζωης και θανατου
οπου γυρευα απεγνωσμενα μονο θανατο-
με ολο το ειναι μου- βουβα ικευτευα συναμα
να με βοηθησει καποιος. και με βρηκε,
η ως τοτε αορατη για/σε μενα γατα, κανεις αλλος
(εκεινη την -ηλιολουστη- μερα).
της οφειλω πολλα, την ζωη μου.
και λεω, δεν υπαρχει τετοιος συνοδοιπορος
και συντροφος σαν κι αυτην ,
περα απο την αλεπου και τον λυκο
και ανηκουν στην, αγρια απειλουμενη φυση..
και εχουν την ιδια δυναμη και τα μαθηματα εξ αποστασεως...
δασκαλος μαθέ, ακεραιοτητας με καθε φυσικοτητα, αιωνιος μαθητης
και ετσι καπως, τι άνθρωπος και τι ζωον...
ετσι
κι απο τους πλεον παρεξηγημενους, με τοση αναπτυξη...
σταχτη, σκετη μουχλα και δυσωδια, στις αισθησεις.
στα ενδοτερα ο ασβεστος σπινθηρας...
στο απλα και μονο αληθινα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
