| |
ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΝΘΥΜΙΟ
Ποιος θα το πίστευε πως θα ανταμώναμε και πάλι
μετά από τόσα χρόνια και οι δυο μας στη βιοπάλη
εσύ στην Αυστραλία και εγώ στη Γερμανία
χάσαμε την αγάπη που θα' γραφε ιστορία
Το μόνο ενθύμιο που είχα από εσένα
δυο φιλιά σου μες το μαντίλι μου ζωγραφισμένα
και όποτε είχα θλίψη τα χάιδευα απαλά
και ύστερα κόμπο το έδενα πως σε' χω συντροφιά
Ποιος θα το περίμενε πως μετά από τόσα χρόνια
θα συναντιόμαστε στου αεροδρομίου τα σαλόνια
εσύ να ψάχνεις συγγενείς κι εγώ να σε κοιτάζω
σα να' σαι όνειρο και μέσα μου να με δικάζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
