| |
Είναι Δευτέρα και μου λείπει η στοργή
Τώρα τα δάκρυα, της καρδιάς μου, σα βροχή
Δεν επουλώνεται καθόλου η πληγή … Αιμορραγώ
Και μεγαλώνει, η μοναξιά μου, πιο πολύ
Μες στην ψυχή μου, ψάχνω, μα δεν είσαι εκεί
Μέσα στην τρέλα, όμως και στη λογική … Ακροβατώ
Η ζωή μου, τρένο, δίχως επιβάτες
Ένα τμήμα, που δεν έχει παραβάτες
Το κενό, που έχω μέσα, μεγαλώνει
Λίγο – λίγο, η απουσία σου, σκοτώνει
Η ζωή μου, μοιάζει όπως μία πόλη
Που την έκαναν κι έχουν φύγει όλοι
Είναι φαίνεται, της μοίρας μου γραμμένο
Δεν αλλάζει όλο αυτό το πεπρωμένο
Έφτασε Πέμπτη και δεν είσαι πουθενά
Όλα τριγύρω, μοιάζουνε τόσο κενά
Θέλω για λίγο, να σε δω, φως μου ξανά … Αδιαφορείς
Και πάλι μόνος, στα σκοτάδια περπατώ
Ένα σημάδι, από ‘σένα σου ζητώ
Με μια ανάσα σου, εγώ να λυτρωθώ … Αχ, να φανείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
