|
Άναψα το λίχνο του φεγγαριού
να βλέπω το πρόσωπό σου.
Μαύρες γιορτές μάσκες χαμογελαστές
δήμιοι στο ικρίωμα χωρίς ψυχή και οίκτο.
Τι είναι αυτό που ακούγεται σαν μουσική
που όσο πλησιάζει δυναμώνει;
Απερίγραπτος του ανθρώπου ο εκνευρισμός
απορημένη η γυναίκα κοιτά και δε μιλά.
Ίσως αυτή η συγκαταβατικότητα
να είχε επιτείνει τη συμπεριφορά στο χειρότερο.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|