| |
Μείνε ώς το τέλος της γιορτής
Την ζωή μου πέρασα στην μοναξιά
δεν έμαθε ν΄αγαπάει η καρδιά
την πίκρα και τον χρόνο μου περνούσα πάντα μόνος
για εμένα πάντα ίδια η χαρά κι ο πόνος...
για εμένα πάντα ίδια η χαρά κι ο πόνος.
Σαν αγρίμι ξαγρυπνούσα
και λίγη αγάπη αναζητούσα
καμμιά όμως δεν αγαπούσα
γι΄αυτό μόνος πάντα ζούσα...
γι΄αυτό μόνος πάντα ζούσα.
Μείνε ώς το τέλος της γιορτής
το φώς να έλθει της αυγής
θέλω νά΄μαστε μαζί
όσο θα έχουμε πνοή.
Ήλθα μαζί σου να μού μάθεις
έρωτας κι αγάπη τι θα πεί
ήλθα να κλέψω την καρδιά σου
η καρδιά μου πονάει μοναχή...
η καρδιά μου πονάει μοναχή.
Ήλθα να γνωρίσω την καρδιά σου
με μάγεψε η πλανεύτρα η ματιά σου
μπήκες σαν κλέφτρα στα όνειρά μου
έκανες δική σου την καρδιά μου...
έκανες δική σου την καρδιά μου.
Μείνε ώς το τέλος της γιορτής
το φώς να έλθει της αυγής
θέλω νά΄μαστε μαζί
όσο θα έχουμε πνοή.
Θά΄θελα όμως να μού πείς
όταν πονώ άν πονάς κι εσύ
κοντά σου θά΄θελα να μάθω
τί είναι αγάπη κι εσένα νά΄χω...
τι είναι αγάπη κι εσένα νά΄χω.
Άκου την καρδιά μου πώς κτυπά
μόνο γιά εσένανε πονά
άσε να νοιώσω την καρδιά σου
να δώ την πλανεύτρα την ματιά σου...
να δώ την πλανεύτρα την ματιά σου.
Μείνε ώς το τέλος της γιορτής
το φώς να έλθει της αυγής
θέλω νά΄μαστε μαζί
όσο θα έχουμε πνοή.
Θέ-λω-νά-μα-στε-μα-ζί
ό-σο-θα-έ-χου-με-πνο-ή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
