| |
Όταν οι άντρες σηκώνουν τους ώμους και περνούν
ή όταν η σκιά τους εκπλαγεί με το άκουσμα του ονόματός τους,
όταν ένας πνιγμένος λυγμός προσκολλάται στους κρυστάλλους της φωνής
και στο δέρμα των προσώπων και των πραγμάτων,
όταν τα μάτια κλείνουν τα βλέφαρά τους όπως τα παράθυρα στις πόλεις του νότου
από τις αχτίνες του ανηλεούς ήλιου,
όταν προτιμούν την τύφλωση από τη συγχώρεση
και τη σιωπή από το κλάμα, όταν η ζωή ή αυτό που τόσο άχρηστα λέμε
και που έρχεται μόνο με ένα ανείπωτο όνομα, γδύνεται για να πηδήξει στο κρεβάτι
και να πνιγεί στο αλκοόλ ή να καεί στο χιόνι,
όταν η ζωή θέλει να παραδοθεί
δειλά στο σκοτάδι χωρίς καν να μας πει το όνομά της,
όταν στη μοναξιά ενός νεκρού ουρανού, ξεχασμένα αστέρια λάμπουν
και η σιωπή της σιωπής είναι τόσο μεγάλη που ξαφνικά θέλουμε να μιλήσει
ή όταν από ένα στόμα που δεν υπάρχει βγαίνει μια ανήκουστη κραυγή
που ρίχνει το ζωντανό φως της στα πρόσωπά μας
και βγαίνει αφήνοντας κώφωση
ή όταν όλα έχουν πεθάνει τόσο σκληρά και αργά
που είναι τρομακτικό τη φωνή μου να υψώσω
και να ρωτήσω "ποιος ζει" ;
Αμφιβάλλω αν θα απαντήσω στη σιωπηλή ερώτηση με μια κραυγή από φόβο,
μην μάθω ότι δεν υπάρχει πια γιατί ίσως η φωνή δεν ζει παρά σαν ανάμνηση
και δεν είναι η νύχτα αλλά η τύφλωση που γεμίζει τα μάτια μας με σκιά
και επειδή ίσως η κραυγή είναι η παρουσία μιας αρχαίας αδιαφανούς
και βουβής λέξης που ξαφνικά ουρλιάζει, γιατί η ζωή σιωπά,
θυμάμαι τότε ουρανούς και καπνούς
που δεν είναι παρά σκιές λέξεων που έρχονται τη νύχτα,
τι θα εξηγήσω τότε στο παιδί μου που απάντηση περιμένει;
Θεσσαλονίκη 1 Ιουλίου 2023
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
