| |
Έλεγα πως θα μείνω νιος, ποτέ δε θα γεράσω
Την πέτρα με τα χέρια μου θα σφίγγω και θα λιώνει
Αλλά οι γκρίζες τρίχες μου μου λέν' να το ξεχάσω
Μία στράτα είναι η ζωή,την περπατάς τελειώνει.
Έλεγα τούτη η ζωή μόνο χαρές θα φέρει
Οι λύπες είναι ελάχιστες και είναι για τους άλλους
Αλλά το αύριο κάνεις ως φαίνεται δεν ξέρει
Προφήτες κάνει τους τρελούς, τους αδαείς δασκάλους.
Έλεγα χρήμα με ουρά εγώ θα αποκτήσω
Θα αγοράσω κότερα,παλάτια,λιμουζίνες
Αλλά κανένα πλούσιο δεν κάνουν να θυμίσω
Τα γρόσια,τα χρυσά φλουριά,οι λίρες,οι στερλίνες.
Έλεγα δεν θα παντρευτώ,στεφάνι δε θα βάλω
Κοστούμι γαμπριάτικο εγώ δε θα φορέσω
Αλλά θαρρώ γελάστηκα,στου έρωτα το ζάλο
Περπάτησα καμαρωτός δίχως στιγμή να πέσω.
Έλεγα θα'μαι υγιής, άρρωστος δε θα κάνω
Θεραπευτές και πρακτικούς ποτέ δε θα γνωρίσω
Αλλά καθώς στου βίου μου,τη μέση τώρα φτάνω
Λυπάμαι,όμως σίγουρα θα αναθεωρήσω.
Έλεγα θά'χω αμέτρητους φίλους στα ύστερά μου
Ρακές θα πίνουμε μαζί, θα λέμε ιστορίες
Αλλά δεν έμεινε κανείς με τον καιρό κυρά μου
Τους φάγαν τα συμφέροντα,οι στείρες θεωρίες.
Έλεγα... έλεγα... έλεγα σταματημό δεν είχα
Δεν ήξερα, δε ρώταγα, δεν άκουγα κανένα
Αλλά η ώρα έφτασε να ψάχνω και την τρίχα
Και παύω να στηρίζομαι ανελλιπώς σε εμένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
