| |
Στην Βαβυλωνα
μεσα απο τα δυνατα τειχη
καθεται ησυχα και παιζει
τις χορδες αγγιζει σαν Θεους
τα δαχτυλα κουναει σαν αερας.
Η μελωδια
ομοια με κυκνειο ασμα
με αγγελικη χορωδια
που τραγουδα την αρχη της Αναγεννησης.
Η μελωδια συνεχιζει
απαλη και στοργικη
σαν μανας χαδι
σαν νιο φιλι
που κρυφα ξεφευγει απο δυο χειλη
και καταληγει στην αγκαλια του Ερωτα
οπως το σκυλι που ψαχνει το αφεντικο του.
Ακουγεται απο μακρια
σαν προσκλητηριο για μια νεα εποχη
καταρριπτοντας τους νομους
και περνωντας στην αιωνιοτητα.
Απο κοντα ομως
ακουγεται σαν κλαμα κορης
η οποια εχει χασει το φως της ζωης της
και παρακαλει με σπαραγμους
το τελος του πονου.
Αλλα ξανα αλλαζει
και τωρα μοιαζει με αγριο αλογο
στα λιβαδια του Ηλιου
που τρεχει με την ελευθερια να το καβαλα
σκορπωντας γυρω τριγυρω γιασεμια.
Και παλι τωρα
σαν γερος μαντης μοιαζει
που διττα προφητευει
το θολωμενο παρελθον
του μελλοντος της λησμοσυνης,
σιγα σιγα πατωντας
στα ονειρα των μικρων κλαυθμων
των μικρων προσευχων
προς την μοιρα.
Και συνεχιζει
στο απειρο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
