| |
ΠΑΡΑΝΥΧΙΔΑ Τ’ΟΝΕΙΡΟ
Παρανυχίδα τ’ όνειρο της νύχτας ο δραπέτης
που κάλυπτε ένα δρόμο χωρίς προορισμό
ήταν στο μόνο που’λεγες είσαι ο ευεργέτης
γιατί να πεθαίνεις κάθε πρωί μόνιμα εν ψυχρώ
Απ’ του φιλιού σου το άγκιστρο τα χείλη μου θα πάρω
να πέσω στων κυμάτων σου την άγνωστη ορμή
την ύπαρξή μου για σένα θέλω να την ρισκάρω
να μην ξανακούω έλα δω ‘’δεν θέλω κι’ άλλο μη’’
Τα πέτρινα τα λόγια σου τον λόγο βράδια πήραν
κι’ έριχναν στους περαστικούς πύρινους κεραυνούς
και μένα με εξαΰλωσαν και την μορφή μου φθείραν
να γίνω ένα τέρας που δεν χωράει ο νους
Την ναυαρχίδα σου την χτύπησε ο πύρινος μου λίθος
κι’ έγινε παρανάλωμα μεσ’άπο ζητωκραυγές
νόμιζες μαζί της θα καεί και το δικό μου ήθος
αλλά δεν με πήρες στο βυθό σου με τις χιλιάδες ενοχές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
