Akarayan
27-09-2006 @ 10:44 | Μιά αγάπη, μιά ζωή, μιά ιστορία! | |
MARGARITA
27-09-2006 @ 10:53 | Αρνούμαι τους τίτλους Τοξοτάκι και το μόνο που ξέρω είναι να μην αφήνω την ψυχή μου στη μιζέρια της κακίας και να ζητάω συγγνώμη αν έχω κάνει λάθος που πόνεσα άδικα ανθρώπους. Η συγγνώμη είναι τιμή και περηφάνεια. Δεν είναι ντροπή.
Για το ποίημα σου τώρα...εξομολόγηση απλή των έσω...πράγματι πολύ ανθρώπινο...φιλιά σου Γιαννιώ μου ::smile.:: | |
Ολυμπια
27-09-2006 @ 10:57 | einai para polu wraio giannh ::rol.:: | |
elli
27-09-2006 @ 11:09 | Πολύ ωραίοι οι στίχοι σου και αληθινοί...Γειά σου Γιάννη, Τοξότη!!! ::yes.:: | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
27-09-2006 @ 11:15 | Αυτές οι παραισθήσεις.....
Πολύ όμορφο Γιάννη, από ψυχής δοσμένο ::smile.:: | |
Spartinos
27-09-2006 @ 11:38 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΓΙΑΝΝΗ ::up.:: | |
« Ακρόνειρο »
27-09-2006 @ 11:54 | Έρχονται κάποιες στιγμές Γιάννη που όχι απλά μας πονούν.
Μας τσακίζουν τον φλοιό της καρδιάς και όχι μόνο..
Αλλά για αυτές τις στιγμές είμαστε εδώ.
Για να εκτιμούμε τις άλλες όταν κι αν έρχονται..
Καλησπέρα. | |
ΑΙΟΛΟΣ
27-09-2006 @ 14:32 | Ο δρόμος γέμισε με άγρια πουλιά,
βίαια σε άρπαξαν σαν λυσσασμένα αρπαχτικά,
σκοτείνιασε ο ουρανός ήταν αμέτρητα πολλά,
πάλεψα να τα διώξω ήταν πολύ αργά.
Πολύ καλό Γιάννη... μπράβο σου... ::smile.:: | |
Άθη Λ.
27-09-2006 @ 14:39 | Όταν ο πόνος σε χτυπά
αλύπητα, σαλεύεις
και λογική μη προσπαθείς
να βρεις και μη παλεύεις
κακές στιγμές μας παίζουνε
περίεργα παιχνίδια
δεν είσαι μόνος, άνθρωπε
περάσαμε τα ίδια....
κάτι να πω δεν το μπορώ
απλά καταλαβαίνω
σέβομαι τούτη τη στιγμή
κι έτσι απλά.. σωπαίνω.... ::no.:: | |
horseman
27-09-2006 @ 14:43 | Ομορφο Γιάννη...
Τα αρπαχτικά πουλιά ας κοματιάσουν τον χωρισμό...
Με μια είσοδο αγάπης... | |
AETΟΣ
27-09-2006 @ 20:34 | Ωραιο,αληθινο...καλο ξημερωμα ::smile.:: | |
santana
28-09-2006 @ 03:05 | Ο τοξότης μπορεί να σκοπεύει αλλά το βέλος στο τέλος καρφώνεται στην καρδιά του!! Καλημέρα ::smile.:: | |
deti
14-12-2006 @ 19:30 | ::smile.:: | |
 |
