| |
Αν θες να μάθεις την αλήθεια
Από το ψέμα ξεκινάς
Αυτό που γίνεται συνήθεια
Στα χείλη κάθε Χαλιμάς...
Κείνο που λέγαν οι αρχαίοι
"Εις άτοπον απαγωγή"
Σε οδηγεί.. θέλεις δε θέλεις
Στης αληθείας την αυγή...
Όσο καλά και να σκεπάσεις
Αυτά που κρύβεις στην ψυχή
Θά 'ρθει η ώρα που θα σπάσεις
.. Θα ξεγυμνώσεις τη σιωπή...
Σαν έμβρυο που μεγαλώνει
Στα σπλάχνα μέσα και κλωτσά
Είναι το ψέμα που φυτρώνει
Με σπέρμα του την πονηριά...
Μα σαν θα δει το φως και κλάψει
Θα είναι πια πολύ αργά
Γι' αυτόν που έχει εκκολάψει
Φθόνο και ζήλεια και φθορά...
Μία ζωή θα αναθρέφει
Το σπόρο κείνου του κακού
Που με το ψέμα του θεριεύει
Κι ανοίγει πύλες πανικού...
Μα θα σκοντάφτει στην αλήθεια
Και θα πληγιάζει συνεχώς
Θά 'χει το βάρος μες στα στήθια
Στα μάτια μίσος.. αντί φως...
Κι όταν θα έρθει πια η ώρα
Να φτερουγίσει η ψυχή
Μεμιάς θε να ξεσπάσει μπόρα
.. Το μαύρο αίμα θα χυθεί...
Γιατί το πλήρωμα του χρόνου
Δεν εξαιρείται κανενός
Στο τέλος κάθε διαδρόμου
Υπάρχει και λογαριασμός
Για το που πίνεις και που τρως...
Κι όμως.. ποτέ αργά δεν είναι
Να μετανιώσεις.. να σωθείς
Όμως μετά.. Άνθρωπος μείνε
Κι όχι φτηνός υποκριτής...
13-3-2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
