| Τα χρόνια που περνούν
ακόμη δεν το εννοούν
όταν έξω μου λένε να περάσω
σαν μαθητής του τελευταίου θρανίου
παπαγαλίζοντας την τύχη του βίου
θέλω να παίξω αλλά έχω να διαβάσω
και την αφέλεια οι άνθρωποι δεν συγχωρούν.
Τις παιδικές φωνές
στο βάθος, βλέπε χθες
σκέψεις μόνο κακές στο σκοτάδι
παίζω κρυφτό με τα μεγάλα μου λόγια
κι εκείνα που ήθελα να σπάσω τα όρια
το είχα πει δεν θα μου αφήσουν σημάδι
μα σε αυτά τρέχω να νιώσω χαρές.
Και τι έγινε
και τι έγινε
στο τέλος του παραμυθιού
αποκοιμήθηκα
και παρασύρθηκα
σε μια ενήλικη ζωή του συρμού.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|