| |
| | Πασιέντζες |  | | | Γράφτηκε στις 1.8.2023 | | |
Ρίχνω πασιέντζες κι άμα βγουν,
μπορεί κι εσύ να βγεις μετά,
ποιος ξέρει;
Μού το ’πες, οι άνθρωποι σιγούν,
σαν κάτι, τόσο είναι κοντά
και δεν απλώνουν, οι δειλοί,
το χέρι.
Σε ψάχνω μέσα στα ταρώ,
ποιος, μ’ αλυσίδες, σε κρατά
δεμένη;
Χωρίς τροφή, χωρίς νερό,
σε κατασκότεινον οντά,
μια ιέρεια του έρωτα, π’ αργο-
πεθαίνει.
Στα κατακάθια του καφέ,
το πρόσωπό σου, με κοιτά
θλιμμένο.
Κι έννοια σου, κρύβω στον μπουφέ,
τα βότανα και τα φυτά,
για το μαντζούνι τ’ απαγο-
ρευμένο.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
ptoumassis
02-08-2023 @ 14:26 | Ούτε ένα σχόλιο, εδώ; Καλά, ρε παιδιά, το "τερματίσατε"!... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
