| |
Μερικες φορες τα ποδια παραπατουν.
Μερικες φορες η μεση λυγιζει.
Μερικες φορες το βαρος ειναι αβασταχτο.
Το βαρος το δικο μου
με το βαρος το δικο σου μαζι.
Χανω το θαρρος μου.
Χανω την πιστη μου.
Χανω το μυαλο μου.
Μας παιζω και μας χανω στο τζογο.
Μας θυσιαζω στην Θεα της συνηθειας.
Μας σκυλοπνιγω σε μια κουταλια νερο.
Η αγαπη ποναει
αλλιως αγαπη δεν ειναι-
Ηλεκτρισμενη σκεψη
που θα σκισει τον ουρανο σαν αστραπη.
Μια βρισια στους Θεους-η οργη του θυματος-
θε να μοιαζει με βροντη.
Μια βραχυβια σιωπη πριν μια καλοκαιρινη βροχη
που θε να σε ξεπλυνει απο τις αμαρτιες σου.
Στα απομειναρια προσμετραται
μια αμετρη μαχη που δωθηκε
και χαθηκε -ακομα μια
αφηνοντας σου μια αισθηση ονειρου
που δεν το θυμασαι
μια αγαπη που αποκτηνωθηκε
και συ εξακολουθεις να φυλακιζεις
σε αδειες κορνιζες
μενοντας πισω
εχοντας να αντιμετωπισεις
μια ζωφερη πραγματικοτητα
που σαν μεγγενη σε σφιγγει
Μα........
αυτανδρο το συμπαντικο πλοιο
περιμενει τους τελευταιους επιβατες
να επιβιβαστουν
εισαι ενας απο αυτους
τα παθηματα μενουν στην στερια
καθως το πλοιο απομακρυνεται
κι ο οριζοντας απλωνεται μπροστα σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
