| |
Νομίζω είναι η νύχτα ένα ψέμα,
και το κόκκινο φεγγάρι ένα φανάρι,
που εκδίδεται στου χρόνου τη ροή,
και όσοι το αγαπήσαν παίρνουν μάτι.
Έχω το βλέμμα λυπημένο και θολό,
που διαψευστήκαν όλα τα παιδιά,
αλλού ηλικιωμένοι τραγουδάνε εν χορώ,
πως είναι δήθεν η ζωή ωραία και γλυκιά.
Πες μου ντράπηκες ήλιε να φωτίζεις,
όλους εμάς τους καταδικασμένους?
που βρίσκεις θέληση για τόσο φως,
τολμάς να αγαπήσεις πεθαμένους?
Φεγγάρι, νυχτολούλουδα και φώς,
αρώματα, χρώματα παινεμένα,
αναρωτήθηκα αν έχετε σκοπό,
κι εσείς τον ζητιανεύετε απο εμένα.
Ο χρόνος είναι χρήμα ειρωνικά,
για αυτό που θέλετε να αγοράσω,
δεν έχω ούτε το ένα απειροστό,
καημένα, θα πεινάτε, θα πεινάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
