| |
Ο ...ρέστος !
Ρούφαγα μπόλικο κρασί
για τα γλυκά σου μάτια
κι ό,τι με κέρασες εσύ
ήταν μόνο κεσάτια…
Μ’ από την κατανάλωση
απέμεινα μπατίρης,
που τόνους εμφιάλωση
πλήρωνα ο κακομοίρης !
Και έτσι ρέστο και ταπί
μ’ άφησες αμανάτι
μ’ άδεια καρδιά, κενή ψυχή
και άδειο το κανάτι.
Κι όσο κι αν παρακάλαγα
πίσω να μου γυρίσεις
τα λόγια μόνο χάλαγα
και τα παπούτσια επίσης
αναζητώντας το γιατί
με σκέψεις μαύρες χίλιες
να φτιάχνω γκλάβες με πιοτί
και λόφους με μποτίλιες
λιωμένος και μοναχικός
γυρτός πάνω στον πάγκο
να σκέφτομαι το που κι πώς
θα βρω κανένα φράγκο…
Μά ‘γινα ξάφνω πλούσιος
και πιά δεν είμαι χάλια
που ορθώς, σωστός κι εκούσιος
πούλησα τα …μπουκάλια !
-----------
(αν δείτε κάποιον παραλή
έξω, με λιμουζίνα
που να του στρώνουν και χαλί
και μοιάζει με μαικήνα
μην πάει η σκέψη σας μακριά
χωρίς να υπερβάλλω
ο ...Χρήστος θα ‘ναι – απ’τα παλιά -
εγώ, το δίχως άλλο….!!)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
