| |
Ανθρωπολογία
Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό σε πλίνθινο σπιτάκι.
Δίπλα, ήρεμα καθαρό νερό, κυλάει στο ποταμάκι
και ‘να πουλί, απ’ το κλαδί, μου κελαηδάει κάτι:
Εδώ είν’ ο Παράδεισος!!! Καλό στο το παιδάκι...
Τα πόδια μου πάνω στη Γη, ο νους στα συννεφάκια
και η ψυχή τα απόβραδα μιλά με τ’ αστεράκια.
Πορεύτηκα μες τη ζωή με αγώνα και αγωνία
και κάποιες χαρές ανείπωτες, μέσα στην κοινωνία
Πέρασαν χρόνοι και καιροί... διάφορες ιστορίες
κι αρχίσανε τα δύσκολα, κόποι και φασαρίες.
Ανάμεσα καλό – κακό, τις δύο συμπληγάδες
με καιροσκόπους κι άγιους, γύφτους και βασιλιάδες
Άλλοι χορτάτοι από μας και άλλοι πεινασμένοι
όλοι μας μεσ’ την ένταση, στα πρέπει μας δεμένοι
αλόγιστα και μάταια και τσίμπλες στα ματάκια
νυχθημερόν να τρέχουμε σαν ανθρωπομερμιγκάκια
Κοινωνικός ευτροφισμός, τα όνειρα μαραθήκαν
και τα ποτάμια θόλωσαν και τα πουλιά χαθήκαν!
Κόντρα στη φύση πήγαμε, στους νόμους τούς κανόνες
χλευάσαμε τα ήθη μας που ίσχυαν στους αιώνες.
Τι φταίει που τον παράδεισο τον κάνουμε μια κόλαση;
Τ’ αρρωστημένο μας μυαλό; ή η άκρατη απόλαυση;
Και τώρα που σουρούπωσε και πάει να τελειώσει
ποιος τάχα να ‘ναι υπεύθυνος και ποιος λόγο θα δώσει;
Άνθρωπε στάσου κοίταξε κ’ ευθείς άλλαξε στάση
προσαρμογή και σύνεση η μπόρα να περάσει
στο παρά πέντε γύρνα το κ’ ευθείς άλλαξε δράση
να διορθώσουμε κακά να μπούμε σ΄ άλλη φάση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
