Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στην ερημιά του κόσμου
 

Εσύ που όρθιος υψώνεις το γαλήνιο μέτωπό σου στους ουρανούς
ξέρεις τι είναι η ύπαρξη;
Μήπως είναι οι ευτυχισμένες πέτρες και οι βράχοι που αγνοούν
τη ζωή που μετά βίας νιώθουν;
Περνάμε τις μέρες μας σφυρηλατώντας χίμαιρες αλλά τώρα... τι είμαστε; 
Ταπεινά υπολείμματα μιας ζωής που διαφορετικά σχεδιάζαμε.
Αν το άρωμα της ψυχής ανεβαίνει σαν αναδυόμενη σφαίρα
δεν θα φτάσει στην υπέρβαση
αν είναι μόνο δόλος, αν είναι μόνο μια χίμαιρα
καταραμένη χίλιες φορές θα είναι.
Ανάθεμα χίλιες φορές το μάταιο έργο σου όταν είσαι
μόνος, στην πλατιά ερημιά του κόσμου,
μόνος με τον πόνο στον εγκλωβισμό του,
με βαθιά κατάπληξη παρακολουθώ μια ουράνια λάμψη να υψώνεται:
Είναι Αυτός! Εκθαμβωτική οπτασία λευκού και γλυκού προσώπου.
Προχωρά, με το προστατευτικό δεξί σε στάση ευλογίας και ειρήνης.
Υποκλίνομαι μπροστά Του με πονεμένο πρόσωπο.
Πού πας, Κύριε;
Μήπως εκεί στους ναούς όπου βασιλεύει η λατρεία.
Τι υπάρχει στο βάθος; Κέρδος και πολύ μισαλλοδοξία.
Λίγοι είναι εκείνοι που έχουν ειλικρινή πίστη.
Σε λατρεύουν σαν πνεύμα και αλήθεια ο κόσμος λυτρωμένος
με το αίμα σου που χύθηκε στα λευκά μάρμαρα της Χαναάν
είκοσι αιώνες μετά το πάθος σου είσαι ακόμη πιο δυστυχισμένος.
Παγανιστικότερος από την εποχή του του Μέγα Νέρωνα.
Μπροστά στο βωμό της ακάθαρτης θεότητας,
η νιότη σκαρφίζεται ενάντια στην αγάπη της ψυχής
διακηρύσσοντας την ηδονή ως αρετή.
Οι παλιές βαρβαρότητες που υφίστανται αλλάζουν μονάχα
τα ονόματά τους με την ηλικία.
Η σκλαβιά το μαρτύριο και η φτώχεια υπάρχουν
και η ισότητα είναι ένα αγενέστατο ψέμα ολκής.
Πάντα στη ζωή θα υπάρχουν καταπιεσμένοι και καταπιεστές.
Από τη μια πλευρά, η τύχη και η δύναμη, από την άλλη,
η δυστυχία η φρίκη και η ανομία σήμερα
όπως χθες όπως πριν από χιλιάδες χρόνια.
Σήμερα σαν χθες, οι λαοί της γης είναι οπλισμένοι
για επίθεση και προδοσία και το τέρας του πολέμου υψώνει
θριαμβευτικά τη σημαία του φόβου και της σύγχυσης.
Τυφλή και μοιραία, η ανθρωπότητα βυθίζεται
σε κρησφύγετα κακίας και λαθών αμφιβάλλοντας τρομοκρατημένη για τον εαυτό της.
Πού πας, Κύριε;

Θεσσαλονίκη 13 Σεπτεμβρίου 2023


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ίωνας
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
13-09-2023 @ 21:49
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ
13-09-2023 @ 22:07
Εξαιρετικό όλο, αλλά αυτό σφάζει με το βαμβάκι...

"Οι παλιές βαρβαρότητες που υφίστανται αλλάζουν μονάχα
τα ονόματά τους με την ηλικία"

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο