| |
Σ' έναν κόσμο ραγισμένο, τι να πω,
σε μια γη π' αργοπεθαίνει, σ' αγαπώ.
Ποιος ξεθάβει τα θεμέλια τα βαθειά,
στο τραπέζι θα χτυπήσω τη γροθιά.
Σάμπως κι έχουν τα ποτάμια εκτροχιαστεί,
το μπαλκόνι μου, θυμίζει κουπαστή.
Στ' άλλα σπίτια, οι καμινάδες στις σκεπές,
καραβιών παλιών φουγάρα, ότι είναι, πες.
Τ' όνομά σου, τρεις φορές, σαν ουρλιαχτό,
θα φωνάξω, πριν στα κύματα ριχτώ.
Κάπου - ξέρω - θα με σκέφτεσαι κι εσύ,
εύχομαι να βρήκες ξέρα και νησί.
Τόσα χρόνια, πλημμυρίζουν όλα εδώ,
σ' έναν κόσμο βυθισμένο, τραγουδώ.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
