| |
Κι έτσι μας πήρε, μας πήρε η νύχτα και ξεχαστήκαμε
δεθήκαμε όπως όλοι οι μόνοι
κι αφήνοντας τη ζωή να περνάει μέσα απ' τα χέρια μας
παγώσαμε κοιτάζοντας την ευτυχία στο απέναντι μπαλκόνι.
Ίσον δύο
ένα και μισό
χαμένο βρέθηκε
το άλλο μου μισό
κοίτα κι αυτό
την ώρα βρήκε και δέθηκε
κι ήρθε μια ζωή, αυτή φτιαγμένη σ' άλλων τα μέτρα
μέτρα και σταθμά και ρίξαμε πίσω μας μαύρη πέτρα
κι έτσι ένας μόνος του πια
κι ένα μείον ένα ίσον κανένα.
Κι έτσι χαρούμενοι, χαρούμενοι αν και θέλαμε
το έλα μα, δεν πάει το έλα σε όλους
ανοίξαμε πόρτα κλειστή κι η ψυχή δραπέτευσε
λες να συνέβη αυτό σε άλλους μόνους;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
