| |
Ξυστά πέρασα από γκρεμούς.
Ανεμοθύελλες προσπέρασα με το αντιανεμικό της νιότης.
Ένιωσα να βυθίζομαι σε άβυσσο σκοτεινή και παγωμένη κι όμως πάλι να επιπλέω.
Λιμνάζοντα νερά κατοίκησαν μες στην ψυχή μου και γέμισε υγρασία ο ορίζοντας της ύπαρξης.
Τώρα.
Στο τώρα, κοιτάζω δειλά τον μικροσκοπικό μου ανθρωπάκο, να κάνει βήματα τοσοδούλικα.
Κι είναι θαρρείς αυτός που πάτησε πρώτος στο φεγγάρι.
Γιατί η ύπαρξη δεν μπορεί να μένει πάντα ματωμένη.
Γιατί κάποιο χέρι θα είναι πάντα εκεί να την γιατρέψει να ορθοποδήσει.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα το μάθημα. Κι ίσως για αυτό επαναλαμβάνεται.
" Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως".
Και εγώ πάντα μαθητούδι ,στο ίδιο θρανίο μετεξεταστέα, κοιτάζοντας από το παράθυρο τα φύλλα του Οκτώβρη τα πορτοκαλί...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
