| |
Ο Βλασφημος
Ο Δημιος της συνειδησης
με ξυπνησε μια Νυκτα
με ψυχοφθορες βουρδουλιες
που τελειωμο δεν ειχαν.
Πηγα σε ερημη εκκλησια
με αυλη χορταριασμενη
τη σκουριασμενη πορτα της
φρουρουσαν δυο Αγγελοι.
Περασε μεσα μου εγνεψαν,
Αυτος σε περιμενει!
Τα γονατα μου λυγησαν
ετρεμε η ψυχη μου.
Κοιταξα ολοτρογυρα
να δω ποιος με προσμενει
διεκρινα μια σκια
στο Ιερο να μπαινει.
Βλασφημος και Αμαρτωλος
εγινα στη ζωη μου
δεν σου ζηταω Ελεος
μα να χαθει η Ψυχη μου.
Εαν υπαρχει αλλη ζωη
ποτε να μην την ζησω
και στο αχανες του Ορανου
σαν φαντασμα να σβησω.
Απο την πορτα του Ιερου
μια λαμψη με τυφλωνει
και μια αποκοσμη μορφη
πετωντας με ζυγωνει
Εγερθιτι Αμαρτωλε
εσωσες την ψυχη σου
η ειλικρινης μετανοια
εγινε προσευχη σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
