| |
Τι ωφελεί να περιμένω αυτό
που ποτέ δεν έρχεται
και αντ' αυτού ένας χείμαρρος όντων
να εισβάλει στο δωμάτιο
μεσάνυχτα χωρίς λόγο κι αφορμή
και να ξαγρυπνούν μαζί μου;
Είμαι εγώ που ξαγρυπνώ μόνος
σε θάλασσα πραγμάτων
που τρέχει ο λογισμός
με ταχύτητα ιλίγγου στο κεφάλι
και βλέπω όσα δε βλέπουν
κι ακούν αυτά τα όντα.
Είμαι εγώ που κοιμάμαι
αναμένοντας αγάπη,
σαν γη και ύδωρ.
Είναι Οκτώβρης
χειμώνας πλησιάζει
κι ήσουν μέχρι πριν δική μου,
κάτι περισσότερο από γυναίκα.
Μια σκέψη ήρθε σαν άρωμα
σαν συλλαβή αλαργινή
με του ανέμου την ώθηση
και την πνοή.
Αέρας δροσίζει το σώμα σου
κι εσύ εμένα
στην ομίχλη το φόρεμά σου
κινείται ανάλαφρο στον άνεμο.
Δεν υπάρχει παρόμοια αίσθηση
είσαι υπέρτατο όραμα ομορφιάς
όταν ξαπλωμένη με την αύρα του έρωτα
το αίσθημα αγάπης κυριαρχεί μέσα σου
κι η γαλήνη που έχεις στην ψυχή.
Πλανιέται το βλέμμα σου
σε μιαν ακαθόριστη σκιά
κι εγώ, νιώθω σαν ήλιος
κρυμμένος στο σκοτάδι
μέσα σ' ανθισμένους κήπους
της σκέψης σου.
Καθισμένος κάτω από τη φλαμουριά
της αυλής μου
διηγούμαι παλιές ιστορίες
γνωρίζοντας ότι η σιωπή
είναι αμείλικτος
εχθρός της συνεύρεσης.
Το φως παραμένει τώρα αχνό
όπως τα χρόνια που πέρασαν
ανάλαφρα σαν πούπουλα
κι έφυγαν γιατί όλοι πιστεύουμε
ότι ο χρόνος γοργά περνά
αλλά δε δραττόμεθα
νομίζουμε ότι πάντα επιστρέφουμε
κι ότι είμαστε ένας αέναος κύκλος.
Τα βατράχια τραγουδούν στις υγρές φωλιές
θυμίζουν ότι έφτασε φθινόπωρο
πρέπει να επιστρέψουμε
αλλά δεν έχουμε που να πάμε,
ένα ρυθμικό τραγούδι ανέμου
χτενίζει το δάσος
και το φως του ήλιου
διαχέεται ανάμεσα σε κορμούς και φύλλα
προσπαθώντας να φωτίσει τα καταφύγια της σκιάς.
Υπάρχει ένας απόηχος
στο άσμα των πραγματικών προθέσεων.
Το φθινόπωρο έχει δικά του χρώματα
από τα φύλλα που πέφτουν
και το τραγούδι του σπίνου
που υψώνεται σαν αποχαιρετισμός
στην ομορφιά του καλοκαιριού
της εγκάρδιας ζεστής εποχής.
Οι καθρέφτες δεν αντανακλούν
την ομορφιά όπως παλιά
κι ο χώρος δεν είναι παρά ένα δάκρυ
που τρέχει από τα μάτια στο όνειρο,
επηρεασμένο θαρρείς από άσχημα
νέα που έμαθες.
Αφορμή του πόνου δεν είναι η μελαγχολία
και η απόγνωση αλλά οι λέξεις που ειπώθηκαν.
Ανήσυχο βάσανο τη νύχτα
βαραίνει τις ψυχές μας
στον καθρέφτη βλέπω
με θλίψη ένα πύργο σκοτεινό
το πάθος και η δύναμη της αγάπης
είναι το επιθυμητό.
Το τραπέζι το πρωί με περιμένει
όπως και η καρέκλα σου
αλλά η αβάσταχτη απουσία σου
κάθεται μαζί στο τραπέζι.
Θεσσαλονίκη 26 Σεπτεμβρίου 2023
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
