| |
Πανί, κατάρτι
Θέριεψε θάλασσα να πιεις
τις πίκρες που με καίνε
μα όταν τον δεις να μην του πεις
τα μάτια μου πως κλαίνε
Oύτε πως πέφτουνε βροχή
στη γη τα δάκρυά μου
τώρα που αλλάζει η εποχή
και είναι μακριά μου
Θάλασσα, μη μου τ’ αρνηθείς
κράτα πανί, κατάρτι
κι αν τύχει κάπου και τον δεις
πες του κοντά μου νά ‘ρθει
Άνεμε φύσα να χαρείς
μάθε με όσα ξέρεις
μέρα και νύχτα, αν μπορείς
φύσα να μου τον φέρεις
Μ’ αν δεν τον βρω κι αν δεν φανεί
στα πέλαγα που τρέχει
πέστε του είμαι ζωντανή
και η καρδιά μου αντέχει
Να χει τον πόνο της κρυφό
απ’ το φιλί ν’ απέχει
και ν’ αγαπά ένα σύννεφο
που ουρανό δεν έχει
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
