| Στεγνωμένη ψυχή μου
πόσα θα θελα να σου πω,
για εκείνες τις ξερολιθιές
και τα μοναχικά τα βράδια.
Στεγνωμένη ψυχή μου,
δεν μιλάς,
τίποτα δεν λες απόψε,
στέρεψαν τα πηγάδια της πλάσης
κι` έμεινες απότιστη,
μέρες και μήνες και χρόνια.
Δεν πετάς
δεν έχεις φτερά
νικήθηκες.
Μπροστά σ` ένα τζάμι
να αγναντεύεις το άπειρο
το γκρίζο της πολιτείας
τη στάχτη της πόλης.
Στεγνωμένη ψυχή μου.
Δίψασες
κι` οι βρύσες στέρεψαν καιρό
κι` οι στέρνες και τα ρυάκια,
ούτε δάκρυ δεν σου κυλά
στέρεψαν και τα δάκρια.
Που πας καημένη μου εσύ
στα κοκκινοχώραφα
μήπως φορέσεις
κόκκινο φουστάνι
της γιορτής.
11-10-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|