| |
Είχα ένα όνειρο μικρό, κάθε αυγή και δείλι
το πρόσεχα, το φρόντιζα με μύρια κανακέματα
του 'λεγα για την άνοιξη, την ομορφιά του Απρίλη
το 'κρυβα απ' το άδικο, τη ζήλια και τα ψέματα.
Φύτρωναν σαν τα λούλουδα έρωτας και χαρά
σε μονοπάτια μυστικά μέσα στο μεσημέρι
κι όταν τα δυο χειλάκια του φιλούσα απαλά
του φθινοπώρου η πνοή μύριζε καλοκαίρι.
Του ουρανού η ομορφιά βελόνι και μετάξι
τις έγνοιες αστροκένταγα και ό,τι το πονούσε
τη νύχτα τη σκιαζότανε μα μέχρι να χαράξει
χάιδευα τα μαλλάκια του κι αυτό με ευλογούσε.
Είχα ένα όνειρο μικρό, ρόδο στην αγκαλιά μου
που τρυφερά το κράταγα να μην το βρει το κρύο
χειμώνα έστειλε βαρύ η θλίψη στην καρδιά μου
το ρόδο μου με μάτωσε και κόπηκε στα δύο..
Προσπάθησα με δάκρυα τον μίσχο να κολλήσω
τ' αγκάθια και τα φύλλα του έπλυνα με νερό
μα η ζωή μου μήνυσε πως αν δεν το αφήσω
στα χέρια πάντα θα κρατώ ένα όνειρο νεκρό.
Πόλυ Σ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
