| |
Stixoiωμένο καράβι
Πίνω νερό στην φτιάξη σου / που τά ‘χεις καταφέρει
όσο κανείς άλλος ποτές / σε τούτα δω τα μέρη
Σπασμένο σύ καράβι μας / ποιος άραγε σε έσπασε ;
μήπως σπασμένο ήσουνα / κι ο καπετάνιος τό ‘σκασε ;
Όμως, μου πρέπει να μοχθώ / για σένανε καράβι,
πριν της στεγνής της σκέψης μου / ο ύπνος θα με πάρει.
Γιατί κανείς δεν νοιάστηκε / να ερωτηθεί δεόντως
τί τον μπροστάρη έσπρωξε / να φύγει επειγόντως.
Δεν το γροικώ, μα θλίβομαι / πως κάτι έχει αλλάξει
κι αυτό που το περίμενα / δεν είναι πια στην πράξη.
Πάθη πνοής, πόθους ζωής, / τους έχω προσαράξει
δεμένους πια στους κάβους σου, / τίποτα δεν θα αλλάξει
Όμως το νιώθω πως μπορώ / έστω κι ας γίνω λιώμα
στο πλοίο που με πλήγωσε / να δώσω κάτι ακόμα
Καράβι μεσοπέλαγο / στην θάλασσα την σκάρτη
αν μου χαθείς στα κύματα... / σου γίνομαι κατάρτι...
και στα πρυμναία , τα πλωρά, / και σ’ όλο σου το σκάφο
σαν ευπατρίδης ποιητής / στιχάκια θα σου γράφω..
............
stixoi μου, μην χαθείς....
-,-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
